Maling gav innhald til dagane.

Her har eg samla ein del mindre maleri. Som ein takk til dei som stadig trykker "like", gir eg vekk eit maleri i ny og ne.

Kvifor eg gjer slik som dette, forstår du kanskje om du les vidare.

Pingvinane var lenge mitt kjæraste motiv. Fordi:

Nr. 1.

Pingvinane søkjer saman mot stormen. Dei skifter på å stå ytst. Dermed klarer dei seg. 

Det var pingvin-visdomen som fekk meg til å slå meg til ro med at eg var blitt ufør. Eg skulle ta i mot trygd. Det var tid for å leggja vekk oppgåver, ansvar og titlar, og "berre vera ufør". Det tok på sjølvbildet mitt. Det må eg innrømma. Men pingvinane sette det i perspektiv. Dei byter på å stå ytst. Og eg har, om eg skal seia det sjølv, stått ytst i periodar av livet, tatt støyten no og då og prøvd å gjera noko for fellesskapet. Hos pingvinane tar felleskapet vare på kvarandre på skift. Kunne det vera at eg no skulle "få livd av fellesskapet", no når eg ikkje kunne ta kampen mot den hardaste vinden, ja knapt kunne stå oppreist sjølv lenger?

Det er snart 20 år sidan livet vende. 15 år sidan eg forstod at det aldri skulle bli som før. Eg gjorde meg til vens med orda "Eg har ein dårleg rygg og eit godt liv, og vil ikkje byta med ei som har det omvendt."

Noko måtte eg likevel ta meg til etter som tida gjekk.  Men dette "noko" måtte vera svært lite. Det var då eg kom på at å halda ein pensel, det måtte eg klara. Men eg kunne jo ikkje mala!  Eg kjøpte likevel fullt utstyr til oljemaling og sette i gong. No, 15 år etter, er eg gått over til akryl og 900 maleri er spreidde land og strand rundt - og vidare med.100 maleri heng framleis her i kjellaren kor eg etter kvart har fått mitt eige Galleri Nauthydlaren. I tillegg ligg dei ute på nett for allemannsauga her, og nye bilde blir presenterte på heimesida www.marittotland.no.

Livet er på mange vis blir mykje betre enn eg frykta då livet vende, med litt skriving, tillitsverv og mindre oppgåver. Men likevel, malinga har vore avgjerande, - fordi den fekk meg i gong att. Den gav mot, innhald og ei nye sjølvkjensle. Eg trur faktisk at mens eg skapte bilde, skapte maleria eit nytt sjølvbilde i meg. Respons og sal av bilde styrker dette bildet. Tilbakemeldingar, gode ord og nyttige råd på Twitter og Facebook har vore verdfulle undervegs. Sjølvsagt fordi merksemda gjer meg stolt, men også fordi meldingane der fortel at "det er nokon der ute", nokon som i små stunder er i den same verda som eg.

nr. 2. 30x40 cm, kr 1000,-

info bilde nr.1 ovafor 50x50 cm, kr 2000,-

I det siste har det var stor respons på paraplyane mine. Dei er i alle prisar og størrelser. Her er eit lite, 30x30x4 cm, (kr 900,-),

Nr. 3. 

*

Av og til maler eg med eit glimt i auget. 

Då har eg ei god stund.

Nr.4. 40x30 cm. kr 1500,-

*

Nr. 5. 40x40 cm, kr 1000,-

Alle paraplyane som framleis er hos meg, finn du her: Uselde paraplyar

*

Sommarfuglen har lenge vore eit kjært motiv. Symbolet for håp, forvandling, nytt liv:

Nr. 6, 30x30x4 cm, kr 800,-

Vidare nedafor ligg det ein del tidlegare malerier som viser litt av variasjonen i kvardagen min.

Nr. 7, 40x50 cm, kr 1800

*

Nr 8. 40x40 cm, kr 600,-

*

Nr 9. Motiv frå Skudenes kjem ofte på lerretet.

30X 24 cm, kr 900

*

Nr 10. 30x40 cm, kr 800,-

*

Nr 11. 30x40 cm, kr 700,-

*

Nr. 12.  40x40 cm. kr 700,-

*

Nr. 13. 30x30 cm, kr 600,-

*

Motiv frå havet følgjer meg. Og av og til må det streke fargar til:

Nr. 14. 50x50 cm, kr 2500,-

*

Nr. 15,Måken, - det er bølgeslaget

som har gjort seg om til fugl

50x50 cm, kr 1000,-

*

Nr. 16. 30x40 cm, kr 600,-

*

Nr. 17. Noen må våke i verdens natt

30x40 cm, kr 700,-

*

Nr. 18. 40x50 cm, kr 1000,-

*

Nr. 20. 30x80 cm, kr 1200,-

*

Nr. 21. 30x30 cm, kr 600,-

*

Nr. 23. 30x30 cm, kr 600,-

*

Nr.25. 30x40 cm, kr 600, 

Panta rei

*

Mange av maleria er komne på kort. 

Utvalet ligg her: her.

*

Det eg skreiv om i innleiinga her, handlar sjølvsagt om meistring, noko eg sysla og tenkte mykje på i overgangen frå aktiv til nesten heilt passiv. Då skreiv eg ofte innlegg i bloggen Ut av uføre(t).

Alle uselde bilde er elles samla her og resultata av skriveperiodane finnest her.

Takk for følgje til ende på denne bloggposten :)

*

Teksten er oppdatert i november 2023.

Lyset vinn

 Lyset vinn over mørkret - om det slepp til.

seld

40x50 cm, kr 1800,/

Litt lys er nok

 Av og til er litt lys nok

for å våga helda fast i håpet.

(Bildet er seld)

*

                   4x40x60 cm, kr 2000,-

Det brenn - i isødet.

Isødet fortel oss at det er alvor. 

Isbjørnen ropar fortvila:

Kor er det blitt av isen som var her i fjor?

Isødet: 40x40 cm, kr 1800,-

Isbjørnen: 40x40 cm, kr 4000

Fleire isbjørnar på leit etter is, ligg her.

Problemet med minkande is kan ikkje løysast av pingvintinget. 

Men Stortinget kan gjera litt. 

Og du og eg kan gjera litt.

Pingvintinget og

Svalbard er selde.

Kolbein Falkeid: Utakt

Kolbein Falkeid - det næraste eg kom eit møte med han var då eg måtte steppa inn for han for å halda ein tale han akkurat då ikkje var frisk nok til å halda. Det er tiår sidan. Og det er også eit slags fellesskap,  å avløysa kvarandre i så kvardagslege ting som å  halda ein festtale. 

For kva er eit fellesskap? Ingen har som Kolbein Falkeid skrive om lengten til fellesskapet, eit fellesskap som kanskje ikkje finnest.

Slik startar han diktet "Utakt":

Jeg har lengtet etter store forsamlinger

å gli fint og selvfølgelig inn i

lik den ene umistelige pappbiten som må til

for at puslespillet skal gå opp.

.....

Ja, hele livet mitt 

lengtet etter dette som kanskje ikke er: den trygge

tversstokken mellom hjertene

som mine og andres tanker kan vagle seg på

uten å flakse med vingene.

...

Heile diktet finn du i samlinga " Vagabondering" og i "Samlede dikt". Begge er verd å investera sommartid i.

Orda til Falkeid har fulgt meg i 30 år. Eg brukte dei i undervisninga og eg hadde små dikt i lommane då eg var heiltidspolitikar i tilfelle eg blei utfordra til å seia nokre bevega ord utan å ha høve til førebuing. Falkeid sine ord heldt!

Men først og fremst har orda hans gitt ettertanke i ulike livssituasjonar. Det er heller ikkje fritt for at dei har styrt penselen min:

1

2

3

4

Maleria er for sal.

1. 5x40x40 cm, kr 1600,-

2. 30x30 cm, seld

3. 70x85x5 cm. kr 2500, + kr 200 i porto

4. 15x15 cm, kr 300, inkl porto

Kolsøy, då det var stor aktivitet der.

 

Ho legg der så fredeleg og stille, Kolsøya, dei fleste dagane. Men kryp temperaturen oppover på gradestokken, er det snart ein båt og to som finn vegen inn i den lune lagunen. Og skin sola, fyllest det opp på svaberg og knausar. I det siste er det også kome fastbuande der. Sauer held landskapet ved like og store og små hjelparar ser til dei.

Også før var det liv og røre på Kolsøy, ja, meir enn i dag. Dei flittige folka som styrer med sauer no til dags, ryddar skog og byggjer do og leirplass, har sett opp ei opplysningstavle, der me kan lesa om livet før i tida. Jostein Røstbø har presentert historia lettfatteleg og interessant. Eit foto av Jan Gustav Langeland viser korleis det såg ut  for 100 år sidan. Og dette fotoet har eg ikkje klart å la vera i fred. Det måtte på lerretet.

Det var Chr. Bjelland & Co som står for barkeriet. På opplysningstavla kan me lesa:

På 1920-talet bygde Chr. Bjelland & Co eit moderne notbarkeri på Sunde. Her kunne fiskarane barka (impregnera) nøtene for sesongen. På den tida kom snurpenota i bruk, og det var behov for større barkeri. På Kolsøy sette Chr. Bjelland opp nothengjer der dei tørka nøtene etter barking. Enno ser ein restar etter fundamenta til nothengjene like ved bryggja.

Det står mykje meir om livet på Kolsøy på informasjonstavla, om husmenn og bygningar. Ta turen! Til Kolsøy. Tilbake 100 år!

Nothengjene stod til ut på 60-talet, ifølgje Jostein Røstbø. Då er det nok mange som hugsar dei. Det minste stod til ut på 70-taket i følgje lokalkjende.

Dette er sagt om plassen på Facebook:

Jostein Røstbø

Vi var ofte på øyatur då eg var smågut på Sunde, rundt 1960. Og ofte gjekk turen til Kolsøy. Ser enno for meg at vi gjekk og vassa i det lunka vatnet i lagunen der, på jakt etter reker og krabbe. Eit eldorado for smågutar og -jenter.

På den tida stod nothengjene. Når vi kom tøffande frå Sunde-sida, raga dei godt over skogen på øya. Flott at det har blitt maleri av dei.

Rolf S. Ask

Meiner det til venstre på maleriet må ha stått mykje lenger sio eg også husker det. Så må ha vært utpå siste halvdel av 70-tallet siste restane forsvant, om ikkje endå seinare. Det til høgre husker eg ikkje.

Rolf S. Ask

 , er enig med deg om at den siste må ha stått der til tidleg 70-tal. Eg huskar at me klatra på dei, og hoppa i sjøen frå dei.

Astrid Tofte Helland

Eg har desverre ikkje bileter frå Kolsøy ,men eg hugsar veldigt godt Notàhenjene der borte Foreldra mine og eg

rodde mest kvar søndag når det var fint vær ( sommarsdagen ) på Øyatur til Kolsøy ,I slutten på 1940 åra og utøve i 1950 åra hugsar eg at det hang nøter på henjene og at det var folk som jobba med nøtene .På den tida var det eit rikt brislingfisjè i Høylandsondet og innijøno Skåneviksfjorden Me høyrde ¨motordunking ¨ og notbasar som ropte og

¨ kommanderte ¨ i dei lyse sommarnettene . Me som hadde strandlinje langs sundet fekk gjerne ei bøtta sild i ¨landslut om dei kasta utanfor stranda vår -Då i 50 åra var jo Notahenjene allerede

¨gamle og grå ¨,og i ¨dårleg forfatning ¨ til slutt var det berre ei henje att ,Dei vart vell fjerna åv sikkerthetsmessige hensyn og dei var jo heller ikkje lenger i bruk ,Synd at eit Slikt Kulturminne ikkje vart teke vare på 

Liv Søndenå Ottosen

Vi flytta til Porsvik mars 79, det var ein ufyselig kald sommar så vi var ikkje på sjøen (fyrt i ovnen ofte). Men eg kan huska notahenje til venstre og det var 80 men det forsvant kanskje den sommaren.

Margit Ekeland Eriksen

Her er mor mi og Elin framføre nothengjene...

Margit Ekeland Eriksen

Mannen min har vært med og hengt opp not der.. 

Bernt Hjelmeland

Not heng husa var der i 1977 , var mykje på Kolsøya å bada på den tida og er usikker kor mange år etter dette dei vart ståande

Johannes Guddal

Mi mor, Amanda f. Valen, (1912 - 85) vaks opp i Træsbygda på Sunde og har fortalt øyaturar. Barneleikane var prega av livet på sjødn og at mange hadde slektningar som hadde emigrert til USA. Så med ein stor robåt kunne dei simulera reisa til USA. Stoppestadene var forskjellige øyar og små holmar rundtomkring. Om kvelden var det slutt på leiken og emigrantane måtte hentast heim i same robåt med same kaptein. Det var på nære nippet for Olav som sto i vatn til livet og det vart langt heim og straum i sjødn.

Alf Jarle Langeland

Trur Liv Ottosen har rett. Me fekk båt i 1979 var der mykje i 79 /80 då stod dei. Trur dei vart revne høst - 80.

***************

Maleriet er 20x40 cm, og kan kjøpast for kr 1200,-

Fleire maleri med Kvinnheradmotiv finnest her

Eg er opvaksen i ein heim der lkalhsitorie va vikgit. Far min var en forteljar, men heldt seg til munnleg formidling. Ofte brukte ahn meg som sekretær når noko skulle sktvast ned. det vekte mi interese for det levde livet før i tida. 

Dei to siste bøkene eg har skrive frå 1800-talet er "Alt vel" - om den store stormen på Island som gjorde så mykje skade då vestlendingane var der i 1884, og om ho som gjekk heime å venta på "skipperen sin" og "Garborg og Skou - forskjell på folk?" - om odelsguten og omstreifarsonen som kjende kvarandre,  men fekk så heilt ulike lagnader.      

Desse to bøkene sel eg no for  kr 100.

Info om bøkene finn du her.

Søragadå år 1900

 

30x40 cm, seld

*

Skudeneshavn blir gjerne kalt ei kvit perle. Og me trur kanskje husa i gamle delen av byen alltid har vore kvite. Men slik er det ikkje. Kvitmaling var det dyraste ein kunne kjøpa. Dessutan var det vanleg med sterke fargar på listverket, gul og rød oker. Ja, grønt også.

Ved Kanalen

Seld

*

Seld

*

20x60 cm, kr1200

*

30x40 cm, kr 1500,-

*

50x60 cm, seld

*

 30x24 cm, kr 900,-

Bildet er i sølvfarga sveveramme

*

Håp

 Årets første abstraksjon. 

Det må vera på sin plass å starta året med «Håp».

50x60 cm, seld

*

30x40 cm, kr700

Noen må våke i verdens natt